وبلاگ شخصی محمدرضا اسلامی
 

فکر به بازسازی

 

روز شنبه برای شرکت در جلسه ای دعوت شدم که مباحث مطرح در جلسه تامل برانگیز بود.

 

در ابتدای جلسه مدیر اداره جلسه برایم –به عنوان خارجی شرکت کننده در جلسه - اینگونه توضیح داد :

« ما گروهی متشکل از بیست و چهار تن از مهندسین عمران یا اساتید بازنشسته دانشگاه هستیم که بعد از زلزله و سونامی به شکل داوطلبانه و در قالب تشکلی غیر دولتی ، هر ماه یک بار جمع می شویم و به مسایل مرتبط با زلزله و سونامی ۱۱ مارچ فکر می کنیم  و در این حوزه بحث و گفتگو داریم.

در این مدت ما تا به حال ده جلسه داشته ایم و هر جلسه راجع به یکی از موضوعاتی که کشور بعد از زلزله با آن مواجه شده است صحبت کرده ایم .

ما در این اندیشه ایم که بتوانیم به سهم خود مسایلی که کشور بعد از این فاجعه بزرگ با آن مواجه شده را تحلیل و ثبت کنیم و در نهایت متریال و مواد آموزشی که برای نسل بعد لازم است را در قالب فیلم ، نرم افزار ،سی دی های آموزشی ، کتاب و ... تولید کنیم .

بحث های ما حوزه متنوعی از مسایل را اعم از مسایل فنی مرتبط با زلزله ، مسایل فرهنگی ، مباحث اقتصادی ، نشت هسته ای ، مشکلات روحی و ... را در بر می گیرد . » به تعبیر او ، این جلسات Free Talk  است .

 پس از آن، شانزده صفحه مطالب مرتبط با "دستور کار آن جلسه"  بین اعضا توزیع شد و سپس به مدت سه ساعت جلسه بر مبنای این دستور کار ادامه یافت.

در پایان جلسه هم پس از پخش فیلم آموزشی  که یکی از اعضای جلسه اخیرا ساخته بود ، کتابی به اعضا معرفی شد که اخیراً شبکه تلویزیونی ان.اچ.کی (NHK) در خصوص آموزش عمومی مسایل زلزله منتشر کرده است .  

  *******************

فرهنگ ثبت و مستندسازی رویداد های یک کشور ، فرهنگی است که نیازمند توجه دولت و مردم به صورت توام و همزمان است . با خود فکر می کردم این هم نمونه ای دیگر است از تلاشی که هم اکنون به روشهای مختلف در این کشور در دست انجام است . گروهی که منتظر دستور کار از دولت یا دانشگاه نشده اند و خود برای خود دستور کار تعریف کرده اند . بیش از هزار کیلومتر با منطقه زلزله زده فاصله جغرافیایی دارند و آنگاه اینطور منظم و دقیق به «طرح بازسازی» می اندیشند و در سودای ثبت این تجربه برای نسل بعد هستند .

در میانه صحبتهای یکی از حضار، به ذهنم رسید که شاید این بیان کوتاه ، تشرح احوال عضو شرکت کننده در آن جلسه باشد:

« ... من امروز اینجا نشسته ام و به بازسازی هزار کیلومتر آن طرف تر و چگونه اندیشیدن های یک نسل بعد تر ، فکر می کنم .... » (۱)

 


 

۱- ...و چطور ممکن است کسی در اندیشه دیگری باشد آنگاه که از اندیشه به خود فارغ نشده باشد . تا به احوالِ خود مشغولم ، احوال دیگری و مشکلات او چه جایی در کهکشان ذهن من داراست ؟....

  نوشته شده در  شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۰۶ساعت ۵:۴۴ ب.ظ  توسط محمدرضا اسلامی  | 
 
  POWERED BY BLOGFA.COM